ÜÇ QƏZƏBLİ QOCA... (Poema) - Ədalət Qarabulud.

ÜÇ QƏZƏBLİ QOCA...
        (Poema)

I. Dünya titrəyir

Sükut çöküb sərhədlərin üstünə,
göy üzü paslı dəmir kimidir.
Bütün ulduzlar ölüdür artıq –
onlar raket buraxma sistemlərinin ekranlarında yanır.
Körpə gülüşləri unudulub,
ananın südü torpağa axır.
Bu – artıq ötən ilin kölgəsi deyil,
bu – tarixin yeni səhvi,
insanın özünə etdiyini
yenidən etməsi.

Topraqlar sarsılır,
dövlətlər çökür,
ümidlər yanır.
Kim başladı bu odu?
Kim tökdü ilk qığılcımı benzin dolu küləyə?

II. Birinci qoca – Netanyahu
O, qorxudan danışır –
lakin özü qorxunun təcəssümüdür.
Benyamin –
adında inam var,
amma içində əminlik yox.
Möhkəm sandığımız liderlər
zəifliyin ən ağır növüdür:
öz kreslosunu qorumaq üçün
başqasının evini dağıdanlar.

Qüdsün daşları onun addımından titrəyir,
Qəzzənin ulduzları onun səssizliyində sönür.
Hər hücum – yeni vəd,
hər vəd – yeni yalan.
Və xalq –
girov, həm də günahkar.
O deyir: “Bu, ekzistensial təhlükədir.”
Amma həqiqət odur ki,
təhlükə özü – odur.

Bir dövlətin məhvi
bir şəxsin qorxusunun qiymətidir.
Livandan Suriyaya,
İrandan daha uzağa –
o susmur.
Növbəti hədəf — dünya özü ola bilər.

III. İkinci qoca – Xamenei

Və o biri –
türbanlı sükutun içində
hakimiyyətin səssiz şeytanı.
Ayətullah Xamenei –
zəmanənin qaranlıq güzgüsündə
Allahın adını siyasətin dilinə çevirən qoca.

İranın dağlarında dua qalmayıb –
yalnız əsgər addımları,
yalnız məhbəslərin divarları,
yalnız neftin rəngi.
Səssiz əllərlə
gəncliyin nəfəsini boğur,
rejimin sabitliyini
zəifləyən bir ürək ritmi kimi qoruyur.

Səhhəti kölgədədir,
amma uran zənginləşir.
Qərarları isə –
ölümün soyuq imzası kimi
xalqın alnına yazılır.
Sanki zaman özü ona demir:
“Artıq kifayətdir.”

Əgər Allah danışsaydı,
bəlkə də deyərdi:
“Sən artıq məni eşitmirsən.”

IV. Üçüncü qoca – Tramp

Tramp –
bütün pərdəarxası alatoranlıqların
rəngli səhnədəki aktoru.
Bəzən bir kral kimi danışır,
bəzən bazar satıcısı kimi.
Sözləri, dünya xəritəsinin üstünə
atılmış təsadüfi daşlar kimidir.

O – bir razılaşmanı cırıb
digərini qurmağa çalışan
ticarət adamıdır.
Lakin siyasət
mallar və qiymətlər üzərində deyil –
qan və talelər üzərində qurulur.
O isə anlamır.

Fələstin bir zərfdir onun gözündə,
Ukrayna bir posta kartı.
İran bir “iş”dir,
İsrail – “müttəfiq”,
amma əslində –
hamısı onun üçün yalnız
başlıqlardır,
və o başlıqlardan biri də o özü olmaq istəyir.

Əlində qırmızı düymə,
dilində qara yumor,
beyinində boş bir dəftər.
Tarix bir gün yazacaq:
dünyanı anlamağa çalışmadan dəyişdirməyə çalışanlar

ən təhlükəlilərdir.

V. Zamanın sualı

Üç qoca —
üç fərqli ideologiya,
üç fərqli xəyal,
üç eyni fəlakət.
Onlar dövlətdən böyük görünür,
amma insanın içindəki qorxu qədər zəifdirlər.

Onlar üçün sərhədlər
sadəcə taktiki cizgilərdir.
Bizim üçün isə —
ev, ailə, uşaq, xatirə.
Onlar bombaları buraxır,
biz xatirələri dəfn edirik.

Zaman soruşur:
"Kim danışacaq insanlıq adından?"
Kim deyəcək: “Yetər!”
Əgər üç qocanın bir araya gəlməsi
bizi bu uçuruma saldısa,
bəlkə üç gənc —
üç qadın —
üç düşüncə —
bizi vəhşətdən çıxara bilər.

VI. Yekun

Səssiz duaların
artıq kifayət etmədiyi bu yerdə,
bəlkə söz – son silahdır.
Bəlkə bu yazdıqlarımız —
dünyanın vicdanında
balaca bir iz buraxar.
O iz –
bütün bombalardan güclü olar bir gün.

Əgər bu sətirləri oxuyan varsa,
qoy bilsin:
biz zamanın sonunu deyil,
başlanğıcını yazırıq.
Üç qəzəbli qocanın
bizə miras buraxdığı fəlakətin içində
hələ də insan qalmaq
üsyan deyil – vəzifədir,
ən müqəddəs vəzifə...

Ədalət Qarabulud.

скачать dle 12.1