Fransanın Qarabağa və danışıqlara soxulmaq cəhdi - Makron-Paşinyan planı iflasa məhkumdur!
Fransanın Ermənistan vasitəsilə Güney Qafqaza, Qarabağa soxulmaq istəməsi təzə məsələ deyil. Yəni rəsmi Paris əslində ermənilər üçün əldən getmir, ilk növbədə öz maraqlarını güdür. Hətta Bakıya “erməni kartı” ilə təzyiq edib hədəfinə çatmağa çalışır.
Keçən həftəsonu Emmanuel Makronun Prezident İlham Əliyevə etdiyi telefon zəngi də əfsus ki, bu xüsusda istisna olmadı. Bakıya təzyiq üsulları isə müxtəlifdir. Məsələn, Fransa Prezidenti E.Makron beynəlxalq humanitar təşkilatların Qarabağ ərazisinə göndərilməsi üçün çağırış edib. Belə bir çağırış əlbəttə ki, tam əsassız və əbəsdir və bir daha onu göstərir ki, Fransa hər vəchlə Azərbaycanın suveren ərazisi olan Qarabağa soxulmağa çalışır. Sərhəd missiyası ilə bu istəyi puç olan Makron indi də humanitar təşkilatlar yoluna əl atıb. Yeri gəlmişkən, Fransa parlamentinin 18 noyabrda qəbul elədiyi növbəti (sonuncu) anti-Azərbaycan sənədində hökumətə Qarabağda Fransanın humanitar ofisini açmaq barədə tövsiyə də yer alıb. Sanki Qarabağ sahibsiz bir yerdir. Bütün bunlar şübhəsiz ki, Fransanın Ermənistanla birgə hazırladığı məkrli plandır. Amma bu plan iflasa məhkumdur. Ona görə ki, əvvəla, belə yanaşma, BMT Nizamnaməsinin humanitar məsələlərlə bağlı bəndlərindən sui-istifadədir. Çünki hər hansı ölkənin ərazisinə humanitar missiya yalnız o ölkənin razılığı əsasında göndərilə bilər. Bakının isə buna razılıq vermək fikri yoxdur, olmayacaq da. İkinci yandan, Qarabağ ərazisində heç bir humanitar böhrandan söhbət gedə bilməz. Xankəndi ərazisində yaşayan erməni əsilli Azərbaycan vətəndaşları hər hansı bir humanitar çətinliklə üzləşərsə, Azərbaycan öz vətəndaşlarının problemlərini həll etməyə qadirdir. Bunu açıq şəkildə bəyan da edib. Üçüncüsü, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin Xankəndidə ofisi var, bu təşkilatla əməkdaşlıq mövcuddur. Hər hansı bir çətinlik yaranarsa, Qırmızı Xaç Komitəsinin vasitəsilə həllini tapa bilər. Necə ki, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin maşınlarının və bu maşınların müşayiəti ilə təcili tibbi yardım avtomobillərinin, Laçın-Xankəndi yolunun hazırda aksiya keçirilən hissəsindən maneəsiz hərəkəti tam təmin edilib. Bu bir daha göstərir ki, Xankəndidə heç bir humanitar böhran yaşanmır və Azərbaycan tərəfi Qırmızı Xaç Komitəsi ilə tam əməkdaşlıq edir. Şəkk-şübhə yox ki, Makron səsləndirdiyi fikirlərlə həm də yenidən vasitəçiliyə can atır. Amma Fransanın məsələ ilə bağlı birtərəfli, ifrat qərəzli mövqe tutması səbəbindən belə bir vasitəçilik mümkünsüzdür.
Bəhruz Məhərrəmov: “Makron reket kimi davranmaq istəyirdi, Azərbaycan Prezidenti ona yerini göstərdi”
Deputat Bəhruz Məhərrəmov Azərbaycan Prezidentinin Fransa rəhbərinə öz yerini göstərdiyini bildirdi: “Bu gün bütövlükdə Cənubi Qafqazda yekun sülh Azərbaycan-Ermənistan münasibətlərindən asılıdır. Bakı ilə İrəvan arasında yekun sülh sazişi istiqamətində isə 3 platformada bu və ya digər məqsədlərlə iş aparılır. Rusiya, ABŞ və Avropa İttifaqından səylər Bakı tərəfindən də zaman-zaman müsbət qiymətləndirilir. Amma eyni zamanda Prezident İlham Əliyev və administrasiyası vasitəçilik cəhdlərinin "sülh arzulayan iri güclərin köməyi" olması sadəlövhlüyündən uzaqdır. Çünki cənab İlham Əliyev özü bu gün qlobal siyasətin mərkəzi oyunçularındandır və vasitəçilik missiyasına da ona görə icazə verilir, mövcud hakimiyyət milli maraqları təmin edəcək, iqtisadi və siyasi müstəqilliyə, böyük mərkəzlərə “dur” deyə biləcək gücə sahibdir. Məsələ ətrafında mövcud siyasi mühit prinsipcə ayrı-ayrılıqda Brüsseli də, Moskvanı və Vaşinqtonu da qane edir. Təqribən 27 il uğursuz və ağırlaşdırıcı nəticələrə sahib olmuş bir prosesin iştirakçısı olmuş Fransa isə daha çoxunu istəyir. Bir az da dəqiqləşdirsək, Fransa Rusiya-Ukrayna münaqişəsi fonunda Moskvanın zəifləyən mövqeyindən yararlanaraq Cənubi Qafqazda imperialist maraqlarını təmin etmək niyyətindədir. Daha açıq formada desək, Makron reket kimi davranmaq istəyirdi, Azərbaycan Prezidenti ona yerini göstərdi. Üstəlik, bu, Parisin qarşılaşdığı müqavimət yox, regiondan sözün əsl mənasında qovulmasıdır. Nəticə etibarı ilə bu gün artıq Fransanın qarşısında yalnız maraqlarını təmin etmək yox, bütövlükdə Cənubi Qafqazda nüfuzunu bərpa etmək kimi əlavə vəzifə çıxıb ki, faktiki olaraq Parisin bölgəyə hətta dinc və sabit məqsədlə qayıtması belə Prezident İlham Əliyevin iradəsindən asılıdır. Yəni bu gün reallıq ondan ibarətdir ki, Fransa Azərbaycanın çoxsaylı obyektləri - dəmir yolu, enerji sistemi və s. kimi istiqamətdə inhisarçıya çevrilmək, Azərbaycanın milli təhlükəsizliyində imperialistcəsinə rol almaq niyyəti ilə “hücuma keçdiyi” halda, Azərbaycan hakimiyyəti onu bölgədəki mövcud nüfuzundan da məhrum edib. Azərbaycansız isə nə Gürcüstan, nə Ermənistan Parisin hətta qanuni maraqlarının təmini üçün yetərli deyil. Makronu və Fransanı qəzəbləndirən də məhz Parisin özünün “ova gedərkən İlham Əliyev tərəfindən ovlanması” oldu.
Bilirsiz ki, Fransa əvvəlcə İran kartını işə saldı, lakin İlham Əliyev nəinki mövcud təhdidin qarşısını aldı, üstəlik, İranın zamanla Azərbaycanda möhkəmlənmiş “5-ci kolon”una sarsıdıcı zərbə vurdu. Eyni zamanda Fransa Azərbaycan siyasi sistemindəki "5-ci kolon"u işə salaraq paytaxtda ardıcıl aksiyalarla Azərbaycan hakimiyyətinə təzyiq göstərməyə cəhd etdi, lakin AXC-Müsavatın simasında bu siyasi cəbhə zatən siyasi cəhətdən bitdiyi üçün addımlar effektiv olmadı.
Fiaskoların ardınca Fransa Xankəndi-Şuşa yolunda ekoaktivistlərin dinc aksiyasına potensial imkan kimi baxmağa başlayıb. Bu mənada Fransanın Xankəndidə “humanitar böhran” şousu da növbəti həmlədir, lakin Paris də unudur ki, indi qarşısında Xocalı hadisələrini dünyaya “azərbaycanlıların ermənilərə divan tutması” kimi təqdim edə bildiyi dövrün Azərbaycanı deyil. Bu gün qalib, qüdrətli Azərbaycan və regionun gündəmini müəyyən edən İlham Əliyev tandemi var. Prezident İlham Əliyevin isə mövqeyi qətidir, dövlət başçımızın dekabrın 24-də Qərbi Azərbaycan İcmasının bir qrup ziyalısı ilə görüşdə bəyan etdiyi kimi, “Heç kim bizə təsir göstərə bilməz. Zənglər ola bilər, hansısa bəyanatlar ola bilər, onlara əhəmiyyət vermək lazım deyil. Sadəcə olaraq, siyasi nəzakət naminə biz bu zənglərə cavab veririk. Ancaq bu, bizim mövqeyimizi zərrə qədər dəyişməyəcək”.
Ermənilərə gəlincə, prosesi düzgün qiymətləndirməli, anlamalıyıq ki, nə Fransa, nə Avropa, nə Amerika, hətta Rusiya üçün belə “erməni” amilinin heç bir prinsipial mənəvi dəyəri yoxdur. Ermənilər bu güclər üçün regionda, sadəcə, alət, yaxud vasitədir".
Əli Orucov: “Fransa kimi vasitəçiyə heç yer yoxdur”
AMİP liderinin köməkçisi, siyasi ekspert Əli Orucov bu mövzuda çox aktual olan bir məsələyə toxundu: “Fransanın uzun illər ATƏT-in Minsk Qrupunun həmsədrlərindən biri kimi keçmiş Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsində ermənipərəst mövqeyini hər nə qədər gizlətməyə və pərdələməyə çalışsa da, biz bunu zaman-zaman görürdük. Məhz həm də Fransanın üzündən bu münaqişənin sülh yolu ilə həlli dalana dirəndi və nizamlama prosesi pozuldu. 44 günlük Vətən müharibəsində və sonrakı vaxtlarda Fransanın əsl siması üzə çıxdı. Maska yırtıldı. Makron sanki özünü Ermənistanın prezidenti, hətta separatçıların lideri kimi apardı. Təbii ki, bu mövqe Azərbaycan cəmiyyətində haqlı hiddətə səbəb oldu. Fransa hər vəchlə çalışır ki, regiona girsin. Rəsmi Paris yaxşı anlayır ki, Azərbaycanın strateji və geopolitik əhəmiyyəti necədir. Azərbaycan üçün də Qarabağ, ərazi məsələsi çox həssasdır və qırmızı xətt deməkdir. Üstəlik də indiki dönəmdə, Azərbaycanın dünya güclərinin rəqabət meydanına çevrildiyi və rəsmi Bakının çevik, hərəkətli xarici siyasəti Makronu rahat buraxmır. Təəssüflər olsun ki, Fransa Prezidenti balanslı və ədalətli mövqe ortaya qoymaqla və qarşılıqlı maraqlara hörmətlə regiona daxil olmağa deyil, şantaj, təzyiq, qeyri-məqbul vasitələrlə bunu gerçəkləşdirməyə çalışır. Bu siyasət isə bumeranq effekti verərək Fransanı daha da uzaqlaşdırır. Məncə, burada həm də aşırı xristian təəssübkeşliyi və türklərə qeyri-sağlam münasibət də var. Hansı ki, bu münasibət ermənilərin münasibətləri ilə üst-üstə düşür və əsrlərlə davam edir. Nə Fransa o gücdə deyil ki, metropol ölkə kimi istəklərini istədiyi ölkəyə, o cümlədən Azərbaycana diqtə etsin, nə də Azərbaycan bu üsullara baş əyərək, iradəsi sındırılacaq bir dövlət deyil. Xatırlayırsızsa, prezidentlərin Brüsseldə dekabrın 7-də nəzərdə tutulan və Makronun da iştirakına təkid edilən çoxformatlı görüşləri İlham Əliyevin qətiyyəti ilə baş tutmadı. Fransanın və Ermənistanın birgə destruktiv mövqeyi nəticəsində nizamlanma üzrə nəzərdə tutulan danışıqlar pozuldu. Fransa faktiki surətdə öz davranışları ilə Cənubi Qafqazda davamlı sülhə əngəl törətməklə, həm də bu regiona Moskvanın təsirini artırmasına geniş imkanlar yaradır.
Qarabağın erməni yaşayan hissəsində heç bir humanitar problemin olmadığını bilə-bilə yenə yalanlar uyduraraq Bakıya təzyiq vasitəsi ilə nəyisə əldə etmək hansısa güzəştlərə nail olmaq absurddur. Prezident dəfələrlə qeyd edib və bir daha 24 dekabrda açıq şəkildə bəyan etdi ki, Qarabağda yaşayan ermənilər Azərbaycan vətəndaşlarıdır və onların problemlərini heç kəslə müzakirə etmək fikri yoxdur. Çox doğru yanaşmadır. Azərbaycan öz vətəndaşlarına sahib çıxmaq gücündədir və hansısa bahənələrlə qurama iddialarla ölkəmizə daxil olmaq və öz maraqlarını təmin etmək cəhdləri yolverilməzdir. Azərbaycanın özü 80-dən çox ölkəyə humanitar yardım edib. İndi də etməkdədir.
Məncə, Ermənistanla Azərbaycan arasında da münasibətlərin normallaşdırılmasında vasitəçiyə ehtiyac yoxdur. Fransa kimi vasitəçiyə isə heç yer yoxdur. Vasitəçilərin fəaliyyətinin 30 ilini gördük. Birbaşa təmaslar və dialoq prosesi daha çox sürətləndirər. Yetər ki, ermənilər bu gerçəyi başa düşə bilsinlər"./Fransanın Ermənistan vasitəsilə Güney Qafqaza, Qarabağa soxulmaq istəməsi təzə məsələ deyil. Yəni rəsmi Paris əslində ermənilər üçün əldən getmir, ilk növbədə öz maraqlarını güdür. Hətta Bakıya “erməni kartı” ilə təzyiq edib hədəfinə çatmağa çalışır.
Keçən həftəsonu Emmanuel Makronun Prezident İlham Əliyevə etdiyi telefon zəngi də əfsus ki, bu xüsusda istisna olmadı. Bakıya təzyiq üsulları isə müxtəlifdir. Məsələn, Fransa Prezidenti E.Makron beynəlxalq humanitar təşkilatların Qarabağ ərazisinə göndərilməsi üçün çağırış edib. Belə bir çağırış əlbəttə ki, tam əsassız və əbəsdir və bir daha onu göstərir ki, Fransa hər vəchlə Azərbaycanın suveren ərazisi olan Qarabağa soxulmağa çalışır. Sərhəd missiyası ilə bu istəyi puç olan Makron indi də humanitar təşkilatlar yoluna əl atıb. Yeri gəlmişkən, Fransa parlamentinin 18 noyabrda qəbul elədiyi növbəti (sonuncu) anti-Azərbaycan sənədində hökumətə Qarabağda Fransanın humanitar ofisini açmaq barədə tövsiyə də yer alıb. Sanki Qarabağ sahibsiz bir yerdir. Bütün bunlar şübhəsiz ki, Fransanın Ermənistanla birgə hazırladığı məkrli plandır. Amma bu plan iflasa məhkumdur. Ona görə ki, əvvəla, belə yanaşma, BMT Nizamnaməsinin humanitar məsələlərlə bağlı bəndlərindən sui-istifadədir. Çünki hər hansı ölkənin ərazisinə humanitar missiya yalnız o ölkənin razılığı əsasında göndərilə bilər. Bakının isə buna razılıq vermək fikri yoxdur, olmayacaq da. İkinci yandan, Qarabağ ərazisində heç bir humanitar böhrandan söhbət gedə bilməz. Xankəndi ərazisində yaşayan erməni əsilli Azərbaycan vətəndaşları hər hansı bir humanitar çətinliklə üzləşərsə, Azərbaycan öz vətəndaşlarının problemlərini həll etməyə qadirdir. Bunu açıq şəkildə bəyan da edib. Üçüncüsü, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin Xankəndidə ofisi var, bu təşkilatla əməkdaşlıq mövcuddur. Hər hansı bir çətinlik yaranarsa, Qırmızı Xaç Komitəsinin vasitəsilə həllini tapa bilər. Necə ki, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin maşınlarının və bu maşınların müşayiəti ilə təcili tibbi yardım avtomobillərinin, Laçın-Xankəndi yolunun hazırda aksiya keçirilən hissəsindən maneəsiz hərəkəti tam təmin edilib. Bu bir daha göstərir ki, Xankəndidə heç bir humanitar böhran yaşanmır və Azərbaycan tərəfi Qırmızı Xaç Komitəsi ilə tam əməkdaşlıq edir. Şəkk-şübhə yox ki, Makron səsləndirdiyi fikirlərlə həm də yenidən vasitəçiliyə can atır. Amma Fransanın məsələ ilə bağlı birtərəfli, ifrat qərəzli mövqe tutması səbəbindən belə bir vasitəçilik mümkünsüzdür.
Bəhruz Məhərrəmov: “Makron reket kimi davranmaq istəyirdi, Azərbaycan Prezidenti ona yerini göstərdi”
Deputat Bəhruz Məhərrəmov Azərbaycan Prezidentinin Fransa rəhbərinə öz yerini göstərdiyini bildirdi: “Bu gün bütövlükdə Cənubi Qafqazda yekun sülh Azərbaycan-Ermənistan münasibətlərindən asılıdır. Bakı ilə İrəvan arasında yekun sülh sazişi istiqamətində isə 3 platformada bu və ya digər məqsədlərlə iş aparılır. Rusiya, ABŞ və Avropa İttifaqından səylər Bakı tərəfindən də zaman-zaman müsbət qiymətləndirilir. Amma eyni zamanda Prezident İlham Əliyev və administrasiyası vasitəçilik cəhdlərinin "sülh arzulayan iri güclərin köməyi" olması sadəlövhlüyündən uzaqdır. Çünki cənab İlham Əliyev özü bu gün qlobal siyasətin mərkəzi oyunçularındandır və vasitəçilik missiyasına da ona görə icazə verilir, mövcud hakimiyyət milli maraqları təmin edəcək, iqtisadi və siyasi müstəqilliyə, böyük mərkəzlərə “dur” deyə biləcək gücə sahibdir. Məsələ ətrafında mövcud siyasi mühit prinsipcə ayrı-ayrılıqda Brüsseli də, Moskvanı və Vaşinqtonu da qane edir. Təqribən 27 il uğursuz və ağırlaşdırıcı nəticələrə sahib olmuş bir prosesin iştirakçısı olmuş Fransa isə daha çoxunu istəyir. Bir az da dəqiqləşdirsək, Fransa Rusiya-Ukrayna münaqişəsi fonunda Moskvanın zəifləyən mövqeyindən yararlanaraq Cənubi Qafqazda imperialist maraqlarını təmin etmək niyyətindədir. Daha açıq formada desək, Makron reket kimi davranmaq istəyirdi, Azərbaycan Prezidenti ona yerini göstərdi. Üstəlik, bu, Parisin qarşılaşdığı müqavimət yox, regiondan sözün əsl mənasında qovulmasıdır. Nəticə etibarı ilə bu gün artıq Fransanın qarşısında yalnız maraqlarını təmin etmək yox, bütövlükdə Cənubi Qafqazda nüfuzunu bərpa etmək kimi əlavə vəzifə çıxıb ki, faktiki olaraq Parisin bölgəyə hətta dinc və sabit məqsədlə qayıtması belə Prezident İlham Əliyevin iradəsindən asılıdır. Yəni bu gün reallıq ondan ibarətdir ki, Fransa Azərbaycanın çoxsaylı obyektləri - dəmir yolu, enerji sistemi və s. kimi istiqamətdə inhisarçıya çevrilmək, Azərbaycanın milli təhlükəsizliyində imperialistcəsinə rol almaq niyyəti ilə “hücuma keçdiyi” halda, Azərbaycan hakimiyyəti onu bölgədəki mövcud nüfuzundan da məhrum edib. Azərbaycansız isə nə Gürcüstan, nə Ermənistan Parisin hətta qanuni maraqlarının təmini üçün yetərli deyil. Makronu və Fransanı qəzəbləndirən də məhz Parisin özünün “ova gedərkən İlham Əliyev tərəfindən ovlanması” oldu.
Bilirsiz ki, Fransa əvvəlcə İran kartını işə saldı, lakin İlham Əliyev nəinki mövcud təhdidin qarşısını aldı, üstəlik, İranın zamanla Azərbaycanda möhkəmlənmiş “5-ci kolon”una sarsıdıcı zərbə vurdu. Eyni zamanda Fransa Azərbaycan siyasi sistemindəki "5-ci kolon"u işə salaraq paytaxtda ardıcıl aksiyalarla Azərbaycan hakimiyyətinə təzyiq göstərməyə cəhd etdi, lakin AXC-Müsavatın simasında bu siyasi cəbhə zatən siyasi cəhətdən bitdiyi üçün addımlar effektiv olmadı.
Fiaskoların ardınca Fransa Xankəndi-Şuşa yolunda ekoaktivistlərin dinc aksiyasına potensial imkan kimi baxmağa başlayıb. Bu mənada Fransanın Xankəndidə “humanitar böhran” şousu da növbəti həmlədir, lakin Paris də unudur ki, indi qarşısında Xocalı hadisələrini dünyaya “azərbaycanlıların ermənilərə divan tutması” kimi təqdim edə bildiyi dövrün Azərbaycanı deyil. Bu gün qalib, qüdrətli Azərbaycan və regionun gündəmini müəyyən edən İlham Əliyev tandemi var. Prezident İlham Əliyevin isə mövqeyi qətidir, dövlət başçımızın dekabrın 24-də Qərbi Azərbaycan İcmasının bir qrup ziyalısı ilə görüşdə bəyan etdiyi kimi, “Heç kim bizə təsir göstərə bilməz. Zənglər ola bilər, hansısa bəyanatlar ola bilər, onlara əhəmiyyət vermək lazım deyil. Sadəcə olaraq, siyasi nəzakət naminə biz bu zənglərə cavab veririk. Ancaq bu, bizim mövqeyimizi zərrə qədər dəyişməyəcək”.
Ermənilərə gəlincə, prosesi düzgün qiymətləndirməli, anlamalıyıq ki, nə Fransa, nə Avropa, nə Amerika, hətta Rusiya üçün belə “erməni” amilinin heç bir prinsipial mənəvi dəyəri yoxdur. Ermənilər bu güclər üçün regionda, sadəcə, alət, yaxud vasitədir".
Əli Orucov: “Fransa kimi vasitəçiyə heç yer yoxdur”
AMİP liderinin köməkçisi, siyasi ekspert Əli Orucov bu mövzuda çox aktual olan bir məsələyə toxundu: “Fransanın uzun illər ATƏT-in Minsk Qrupunun həmsədrlərindən biri kimi keçmiş Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsində ermənipərəst mövqeyini hər nə qədər gizlətməyə və pərdələməyə çalışsa da, biz bunu zaman-zaman görürdük. Məhz həm də Fransanın üzündən bu münaqişənin sülh yolu ilə həlli dalana dirəndi və nizamlama prosesi pozuldu. 44 günlük Vətən müharibəsində və sonrakı vaxtlarda Fransanın əsl siması üzə çıxdı. Maska yırtıldı. Makron sanki özünü Ermənistanın prezidenti, hətta separatçıların lideri kimi apardı. Təbii ki, bu mövqe Azərbaycan cəmiyyətində haqlı hiddətə səbəb oldu. Fransa hər vəchlə çalışır ki, regiona girsin. Rəsmi Paris yaxşı anlayır ki, Azərbaycanın strateji və geopolitik əhəmiyyəti necədir. Azərbaycan üçün də Qarabağ, ərazi məsələsi çox həssasdır və qırmızı xətt deməkdir. Üstəlik də indiki dönəmdə, Azərbaycanın dünya güclərinin rəqabət meydanına çevrildiyi və rəsmi Bakının çevik, hərəkətli xarici siyasəti Makronu rahat buraxmır. Təəssüflər olsun ki, Fransa Prezidenti balanslı və ədalətli mövqe ortaya qoymaqla və qarşılıqlı maraqlara hörmətlə regiona daxil olmağa deyil, şantaj, təzyiq, qeyri-məqbul vasitələrlə bunu gerçəkləşdirməyə çalışır. Bu siyasət isə bumeranq effekti verərək Fransanı daha da uzaqlaşdırır. Məncə, burada həm də aşırı xristian təəssübkeşliyi və türklərə qeyri-sağlam münasibət də var. Hansı ki, bu münasibət ermənilərin münasibətləri ilə üst-üstə düşür və əsrlərlə davam edir. Nə Fransa o gücdə deyil ki, metropol ölkə kimi istəklərini istədiyi ölkəyə, o cümlədən Azərbaycana diqtə etsin, nə də Azərbaycan bu üsullara baş əyərək, iradəsi sındırılacaq bir dövlət deyil. Xatırlayırsızsa, prezidentlərin Brüsseldə dekabrın 7-də nəzərdə tutulan və Makronun da iştirakına təkid edilən çoxformatlı görüşləri İlham Əliyevin qətiyyəti ilə baş tutmadı. Fransanın və Ermənistanın birgə destruktiv mövqeyi nəticəsində nizamlanma üzrə nəzərdə tutulan danışıqlar pozuldu. Fransa faktiki surətdə öz davranışları ilə Cənubi Qafqazda davamlı sülhə əngəl törətməklə, həm də bu regiona Moskvanın təsirini artırmasına geniş imkanlar yaradır.
Qarabağın erməni yaşayan hissəsində heç bir humanitar problemin olmadığını bilə-bilə yenə yalanlar uyduraraq Bakıya təzyiq vasitəsi ilə nəyisə əldə etmək hansısa güzəştlərə nail olmaq absurddur. Prezident dəfələrlə qeyd edib və bir daha 24 dekabrda açıq şəkildə bəyan etdi ki, Qarabağda yaşayan ermənilər Azərbaycan vətəndaşlarıdır və onların problemlərini heç kəslə müzakirə etmək fikri yoxdur. Çox doğru yanaşmadır. Azərbaycan öz vətəndaşlarına sahib çıxmaq gücündədir və hansısa bahənələrlə qurama iddialarla ölkəmizə daxil olmaq və öz maraqlarını təmin etmək cəhdləri yolverilməzdir. Azərbaycanın özü 80-dən çox ölkəyə humanitar yardım edib. İndi də etməkdədir.
Məncə, Ermənistanla Azərbaycan arasında da münasibətlərin normallaşdırılmasında vasitəçiyə ehtiyac yoxdur. Fransa kimi vasitəçiyə isə heç yer yoxdur. Vasitəçilərin fəaliyyətinin 30 ilini gördük. Birbaşa təmaslar və dialoq prosesi daha çox sürətləndirər. Yetər ki, ermənilər bu gerçəyi başa düşə bilsinlər".Fransanın Ermənistan vasitəsilə Güney Qafqaza, Qarabağa soxulmaq istəməsi təzə məsələ deyil. Yəni rəsmi Paris əslində ermənilər üçün əldən getmir, ilk növbədə öz maraqlarını güdür. Hətta Bakıya “erməni kartı” ilə təzyiq edib hədəfinə çatmağa çalışır.
Keçən həftəsonu Emmanuel Makronun Prezident İlham Əliyevə etdiyi telefon zəngi də əfsus ki, bu xüsusda istisna olmadı. Bakıya təzyiq üsulları isə müxtəlifdir. Məsələn, Fransa Prezidenti E.Makron beynəlxalq humanitar təşkilatların Qarabağ ərazisinə göndərilməsi üçün çağırış edib. Belə bir çağırış əlbəttə ki, tam əsassız və əbəsdir və bir daha onu göstərir ki, Fransa hər vəchlə Azərbaycanın suveren ərazisi olan Qarabağa soxulmağa çalışır. Sərhəd missiyası ilə bu istəyi puç olan Makron indi də humanitar təşkilatlar yoluna əl atıb. Yeri gəlmişkən, Fransa parlamentinin 18 noyabrda qəbul elədiyi növbəti (sonuncu) anti-Azərbaycan sənədində hökumətə Qarabağda Fransanın humanitar ofisini açmaq barədə tövsiyə də yer alıb. Sanki Qarabağ sahibsiz bir yerdir. Bütün bunlar şübhəsiz ki, Fransanın Ermənistanla birgə hazırladığı məkrli plandır. Amma bu plan iflasa məhkumdur. Ona görə ki, əvvəla, belə yanaşma, BMT Nizamnaməsinin humanitar məsələlərlə bağlı bəndlərindən sui-istifadədir. Çünki hər hansı ölkənin ərazisinə humanitar missiya yalnız o ölkənin razılığı əsasında göndərilə bilər. Bakının isə buna razılıq vermək fikri yoxdur, olmayacaq da. İkinci yandan, Qarabağ ərazisində heç bir humanitar böhrandan söhbət gedə bilməz. Xankəndi ərazisində yaşayan erməni əsilli Azərbaycan vətəndaşları hər hansı bir humanitar çətinliklə üzləşərsə, Azərbaycan öz vətəndaşlarının problemlərini həll etməyə qadirdir. Bunu açıq şəkildə bəyan da edib. Üçüncüsü, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin Xankəndidə ofisi var, bu təşkilatla əməkdaşlıq mövcuddur. Hər hansı bir çətinlik yaranarsa, Qırmızı Xaç Komitəsinin vasitəsilə həllini tapa bilər. Necə ki, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin maşınlarının və bu maşınların müşayiəti ilə təcili tibbi yardım avtomobillərinin, Laçın-Xankəndi yolunun hazırda aksiya keçirilən hissəsindən maneəsiz hərəkəti tam təmin edilib. Bu bir daha göstərir ki, Xankəndidə heç bir humanitar böhran yaşanmır və Azərbaycan tərəfi Qırmızı Xaç Komitəsi ilə tam əməkdaşlıq edir. Şəkk-şübhə yox ki, Makron səsləndirdiyi fikirlərlə həm də yenidən vasitəçiliyə can atır. Amma Fransanın məsələ ilə bağlı birtərəfli, ifrat qərəzli mövqe tutması səbəbindən belə bir vasitəçilik mümkünsüzdür.
Bəhruz Məhərrəmov: “Makron reket kimi davranmaq istəyirdi, Azərbaycan Prezidenti ona yerini göstərdi”
Deputat Bəhruz Məhərrəmov Azərbaycan Prezidentinin Fransa rəhbərinə öz yerini göstərdiyini bildirdi: “Bu gün bütövlükdə Cənubi Qafqazda yekun sülh Azərbaycan-Ermənistan münasibətlərindən asılıdır. Bakı ilə İrəvan arasında yekun sülh sazişi istiqamətində isə 3 platformada bu və ya digər məqsədlərlə iş aparılır. Rusiya, ABŞ və Avropa İttifaqından səylər Bakı tərəfindən də zaman-zaman müsbət qiymətləndirilir. Amma eyni zamanda Prezident İlham Əliyev və administrasiyası vasitəçilik cəhdlərinin "sülh arzulayan iri güclərin köməyi" olması sadəlövhlüyündən uzaqdır. Çünki cənab İlham Əliyev özü bu gün qlobal siyasətin mərkəzi oyunçularındandır və vasitəçilik missiyasına da ona görə icazə verilir, mövcud hakimiyyət milli maraqları təmin edəcək, iqtisadi və siyasi müstəqilliyə, böyük mərkəzlərə “dur” deyə biləcək gücə sahibdir. Məsələ ətrafında mövcud siyasi mühit prinsipcə ayrı-ayrılıqda Brüsseli də, Moskvanı və Vaşinqtonu da qane edir. Təqribən 27 il uğursuz və ağırlaşdırıcı nəticələrə sahib olmuş bir prosesin iştirakçısı olmuş Fransa isə daha çoxunu istəyir. Bir az da dəqiqləşdirsək, Fransa Rusiya-Ukrayna münaqişəsi fonunda Moskvanın zəifləyən mövqeyindən yararlanaraq Cənubi Qafqazda imperialist maraqlarını təmin etmək niyyətindədir. Daha açıq formada desək, Makron reket kimi davranmaq istəyirdi, Azərbaycan Prezidenti ona yerini göstərdi. Üstəlik, bu, Parisin qarşılaşdığı müqavimət yox, regiondan sözün əsl mənasında qovulmasıdır. Nəticə etibarı ilə bu gün artıq Fransanın qarşısında yalnız maraqlarını təmin etmək yox, bütövlükdə Cənubi Qafqazda nüfuzunu bərpa etmək kimi əlavə vəzifə çıxıb ki, faktiki olaraq Parisin bölgəyə hətta dinc və sabit məqsədlə qayıtması belə Prezident İlham Əliyevin iradəsindən asılıdır. Yəni bu gün reallıq ondan ibarətdir ki, Fransa Azərbaycanın çoxsaylı obyektləri - dəmir yolu, enerji sistemi və s. kimi istiqamətdə inhisarçıya çevrilmək, Azərbaycanın milli təhlükəsizliyində imperialistcəsinə rol almaq niyyəti ilə “hücuma keçdiyi” halda, Azərbaycan hakimiyyəti onu bölgədəki mövcud nüfuzundan da məhrum edib. Azərbaycansız isə nə Gürcüstan, nə Ermənistan Parisin hətta qanuni maraqlarının təmini üçün yetərli deyil. Makronu və Fransanı qəzəbləndirən də məhz Parisin özünün “ova gedərkən İlham Əliyev tərəfindən ovlanması” oldu.
Bilirsiz ki, Fransa əvvəlcə İran kartını işə saldı, lakin İlham Əliyev nəinki mövcud təhdidin qarşısını aldı, üstəlik, İranın zamanla Azərbaycanda möhkəmlənmiş “5-ci kolon”una sarsıdıcı zərbə vurdu. Eyni zamanda Fransa Azərbaycan siyasi sistemindəki "5-ci kolon"u işə salaraq paytaxtda ardıcıl aksiyalarla Azərbaycan hakimiyyətinə təzyiq göstərməyə cəhd etdi, lakin AXC-Müsavatın simasında bu siyasi cəbhə zatən siyasi cəhətdən bitdiyi üçün addımlar effektiv olmadı.
Fiaskoların ardınca Fransa Xankəndi-Şuşa yolunda ekoaktivistlərin dinc aksiyasına potensial imkan kimi baxmağa başlayıb. Bu mənada Fransanın Xankəndidə “humanitar böhran” şousu da növbəti həmlədir, lakin Paris də unudur ki, indi qarşısında Xocalı hadisələrini dünyaya “azərbaycanlıların ermənilərə divan tutması” kimi təqdim edə bildiyi dövrün Azərbaycanı deyil. Bu gün qalib, qüdrətli Azərbaycan və regionun gündəmini müəyyən edən İlham Əliyev tandemi var. Prezident İlham Əliyevin isə mövqeyi qətidir, dövlət başçımızın dekabrın 24-də Qərbi Azərbaycan İcmasının bir qrup ziyalısı ilə görüşdə bəyan etdiyi kimi, “Heç kim bizə təsir göstərə bilməz. Zənglər ola bilər, hansısa bəyanatlar ola bilər, onlara əhəmiyyət vermək lazım deyil. Sadəcə olaraq, siyasi nəzakət naminə biz bu zənglərə cavab veririk. Ancaq bu, bizim mövqeyimizi zərrə qədər dəyişməyəcək”.
Ermənilərə gəlincə, prosesi düzgün qiymətləndirməli, anlamalıyıq ki, nə Fransa, nə Avropa, nə Amerika, hətta Rusiya üçün belə “erməni” amilinin heç bir prinsipial mənəvi dəyəri yoxdur. Ermənilər bu güclər üçün regionda, sadəcə, alət, yaxud vasitədir".
Əli Orucov: “Fransa kimi vasitəçiyə heç yer yoxdur”
AMİP liderinin köməkçisi, siyasi ekspert Əli Orucov bu mövzuda çox aktual olan bir məsələyə toxundu: “Fransanın uzun illər ATƏT-in Minsk Qrupunun həmsədrlərindən biri kimi keçmiş Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsində ermənipərəst mövqeyini hər nə qədər gizlətməyə və pərdələməyə çalışsa da, biz bunu zaman-zaman görürdük. Məhz həm də Fransanın üzündən bu münaqişənin sülh yolu ilə həlli dalana dirəndi və nizamlama prosesi pozuldu. 44 günlük Vətən müharibəsində və sonrakı vaxtlarda Fransanın əsl siması üzə çıxdı. Maska yırtıldı. Makron sanki özünü Ermənistanın prezidenti, hətta separatçıların lideri kimi apardı. Təbii ki, bu mövqe Azərbaycan cəmiyyətində haqlı hiddətə səbəb oldu. Fransa hər vəchlə çalışır ki, regiona girsin. Rəsmi Paris yaxşı anlayır ki, Azərbaycanın strateji və geopolitik əhəmiyyəti necədir. Azərbaycan üçün də Qarabağ, ərazi məsələsi çox həssasdır və qırmızı xətt deməkdir. Üstəlik də indiki dönəmdə, Azərbaycanın dünya güclərinin rəqabət meydanına çevrildiyi və rəsmi Bakının çevik, hərəkətli xarici siyasəti Makronu rahat buraxmır. Təəssüflər olsun ki, Fransa Prezidenti balanslı və ədalətli mövqe ortaya qoymaqla və qarşılıqlı maraqlara hörmətlə regiona daxil olmağa deyil, şantaj, təzyiq, qeyri-məqbul vasitələrlə bunu gerçəkləşdirməyə çalışır. Bu siyasət isə bumeranq effekti verərək Fransanı daha da uzaqlaşdırır. Məncə, burada həm də aşırı xristian təəssübkeşliyi və türklərə qeyri-sağlam münasibət də var. Hansı ki, bu münasibət ermənilərin münasibətləri ilə üst-üstə düşür və əsrlərlə davam edir. Nə Fransa o gücdə deyil ki, metropol ölkə kimi istəklərini istədiyi ölkəyə, o cümlədən Azərbaycana diqtə etsin, nə də Azərbaycan bu üsullara baş əyərək, iradəsi sındırılacaq bir dövlət deyil. Xatırlayırsızsa, prezidentlərin Brüsseldə dekabrın 7-də nəzərdə tutulan və Makronun da iştirakına təkid edilən çoxformatlı görüşləri İlham Əliyevin qətiyyəti ilə baş tutmadı. Fransanın və Ermənistanın birgə destruktiv mövqeyi nəticəsində nizamlanma üzrə nəzərdə tutulan danışıqlar pozuldu. Fransa faktiki surətdə öz davranışları ilə Cənubi Qafqazda davamlı sülhə əngəl törətməklə, həm də bu regiona Moskvanın təsirini artırmasına geniş imkanlar yaradır.
Qarabağın erməni yaşayan hissəsində heç bir humanitar problemin olmadığını bilə-bilə yenə yalanlar uyduraraq Bakıya təzyiq vasitəsi ilə nəyisə əldə etmək hansısa güzəştlərə nail olmaq absurddur. Prezident dəfələrlə qeyd edib və bir daha 24 dekabrda açıq şəkildə bəyan etdi ki, Qarabağda yaşayan ermənilər Azərbaycan vətəndaşlarıdır və onların problemlərini heç kəslə müzakirə etmək fikri yoxdur. Çox doğru yanaşmadır. Azərbaycan öz vətəndaşlarına sahib çıxmaq gücündədir və hansısa bahənələrlə qurama iddialarla ölkəmizə daxil olmaq və öz maraqlarını təmin etmək cəhdləri yolverilməzdir. Azərbaycanın özü 80-dən çox ölkəyə humanitar yardım edib. İndi də etməkdədir.
Məncə, Ermənistanla Azərbaycan arasında da münasibətlərin normallaşdırılmasında vasitəçiyə ehtiyac yoxdur. Fransa kimi vasitəçiyə isə heç yer yoxdur. Vasitəçilərin fəaliyyətinin 30 ilini gördük. Birbaşa təmaslar və dialoq prosesi daha çox sürətləndirər. Yetər ki, ermənilər bu gerçəyi başa düşə bilsinlər".Fransanın Ermənistan vasitəsilə Güney Qafqaza, Qarabağa soxulmaq istəməsi təzə məsələ deyil. Yəni rəsmi Paris əslində ermənilər üçün əldən getmir, ilk növbədə öz maraqlarını güdür. Hətta Bakıya “erməni kartı” ilə təzyiq edib hədəfinə çatmağa çalışır.
Keçən həftəsonu Emmanuel Makronun Prezident İlham Əliyevə etdiyi telefon zəngi də əfsus ki, bu xüsusda istisna olmadı. Bakıya təzyiq üsulları isə müxtəlifdir. Məsələn, Fransa Prezidenti E.Makron beynəlxalq humanitar təşkilatların Qarabağ ərazisinə göndərilməsi üçün çağırış edib. Belə bir çağırış əlbəttə ki, tam əsassız və əbəsdir və bir daha onu göstərir ki, Fransa hər vəchlə Azərbaycanın suveren ərazisi olan Qarabağa soxulmağa çalışır. Sərhəd missiyası ilə bu istəyi puç olan Makron indi də humanitar təşkilatlar yoluna əl atıb. Yeri gəlmişkən, Fransa parlamentinin 18 noyabrda qəbul elədiyi növbəti (sonuncu) anti-Azərbaycan sənədində hökumətə Qarabağda Fransanın humanitar ofisini açmaq barədə tövsiyə də yer alıb. Sanki Qarabağ sahibsiz bir yerdir. Bütün bunlar şübhəsiz ki, Fransanın Ermənistanla birgə hazırladığı məkrli plandır. Amma bu plan iflasa məhkumdur. Ona görə ki, əvvəla, belə yanaşma, BMT Nizamnaməsinin humanitar məsələlərlə bağlı bəndlərindən sui-istifadədir. Çünki hər hansı ölkənin ərazisinə humanitar missiya yalnız o ölkənin razılığı əsasında göndərilə bilər. Bakının isə buna razılıq vermək fikri yoxdur, olmayacaq da. İkinci yandan, Qarabağ ərazisində heç bir humanitar böhrandan söhbət gedə bilməz. Xankəndi ərazisində yaşayan erməni əsilli Azərbaycan vətəndaşları hər hansı bir humanitar çətinliklə üzləşərsə, Azərbaycan öz vətəndaşlarının problemlərini həll etməyə qadirdir. Bunu açıq şəkildə bəyan da edib. Üçüncüsü, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin Xankəndidə ofisi var, bu təşkilatla əməkdaşlıq mövcuddur. Hər hansı bir çətinlik yaranarsa, Qırmızı Xaç Komitəsinin vasitəsilə həllini tapa bilər. Necə ki, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin maşınlarının və bu maşınların müşayiəti ilə təcili tibbi yardım avtomobillərinin, Laçın-Xankəndi yolunun hazırda aksiya keçirilən hissəsindən maneəsiz hərəkəti tam təmin edilib. Bu bir daha göstərir ki, Xankəndidə heç bir humanitar böhran yaşanmır və Azərbaycan tərəfi Qırmızı Xaç Komitəsi ilə tam əməkdaşlıq edir. Şəkk-şübhə yox ki, Makron səsləndirdiyi fikirlərlə həm də yenidən vasitəçiliyə can atır. Amma Fransanın məsələ ilə bağlı birtərəfli, ifrat qərəzli mövqe tutması səbəbindən belə bir vasitəçilik mümkünsüzdür.
Bəhruz Məhərrəmov: “Makron reket kimi davranmaq istəyirdi, Azərbaycan Prezidenti ona yerini göstərdi”
Deputat Bəhruz Məhərrəmov Azərbaycan Prezidentinin Fransa rəhbərinə öz yerini göstərdiyini bildirdi: “Bu gün bütövlükdə Cənubi Qafqazda yekun sülh Azərbaycan-Ermənistan münasibətlərindən asılıdır. Bakı ilə İrəvan arasında yekun sülh sazişi istiqamətində isə 3 platformada bu və ya digər məqsədlərlə iş aparılır. Rusiya, ABŞ və Avropa İttifaqından səylər Bakı tərəfindən də zaman-zaman müsbət qiymətləndirilir. Amma eyni zamanda Prezident İlham Əliyev və administrasiyası vasitəçilik cəhdlərinin "sülh arzulayan iri güclərin köməyi" olması sadəlövhlüyündən uzaqdır. Çünki cənab İlham Əliyev özü bu gün qlobal siyasətin mərkəzi oyunçularındandır və vasitəçilik missiyasına da ona görə icazə verilir, mövcud hakimiyyət milli maraqları təmin edəcək, iqtisadi və siyasi müstəqilliyə, böyük mərkəzlərə “dur” deyə biləcək gücə sahibdir. Məsələ ətrafında mövcud siyasi mühit prinsipcə ayrı-ayrılıqda Brüsseli də, Moskvanı və Vaşinqtonu da qane edir. Təqribən 27 il uğursuz və ağırlaşdırıcı nəticələrə sahib olmuş bir prosesin iştirakçısı olmuş Fransa isə daha çoxunu istəyir. Bir az da dəqiqləşdirsək, Fransa Rusiya-Ukrayna münaqişəsi fonunda Moskvanın zəifləyən mövqeyindən yararlanaraq Cənubi Qafqazda imperialist maraqlarını təmin etmək niyyətindədir. Daha açıq formada desək, Makron reket kimi davranmaq istəyirdi, Azərbaycan Prezidenti ona yerini göstərdi. Üstəlik, bu, Parisin qarşılaşdığı müqavimət yox, regiondan sözün əsl mənasında qovulmasıdır. Nəticə etibarı ilə bu gün artıq Fransanın qarşısında yalnız maraqlarını təmin etmək yox, bütövlükdə Cənubi Qafqazda nüfuzunu bərpa etmək kimi əlavə vəzifə çıxıb ki, faktiki olaraq Parisin bölgəyə hətta dinc və sabit məqsədlə qayıtması belə Prezident İlham Əliyevin iradəsindən asılıdır. Yəni bu gün reallıq ondan ibarətdir ki, Fransa Azərbaycanın çoxsaylı obyektləri - dəmir yolu, enerji sistemi və s. kimi istiqamətdə inhisarçıya çevrilmək, Azərbaycanın milli təhlükəsizliyində imperialistcəsinə rol almaq niyyəti ilə “hücuma keçdiyi” halda, Azərbaycan hakimiyyəti onu bölgədəki mövcud nüfuzundan da məhrum edib. Azərbaycansız isə nə Gürcüstan, nə Ermənistan Parisin hətta qanuni maraqlarının təmini üçün yetərli deyil. Makronu və Fransanı qəzəbləndirən də məhz Parisin özünün “ova gedərkən İlham Əliyev tərəfindən ovlanması” oldu.
Bilirsiz ki, Fransa əvvəlcə İran kartını işə saldı, lakin İlham Əliyev nəinki mövcud təhdidin qarşısını aldı, üstəlik, İranın zamanla Azərbaycanda möhkəmlənmiş “5-ci kolon”una sarsıdıcı zərbə vurdu. Eyni zamanda Fransa Azərbaycan siyasi sistemindəki "5-ci kolon"u işə salaraq paytaxtda ardıcıl aksiyalarla Azərbaycan hakimiyyətinə təzyiq göstərməyə cəhd etdi, lakin AXC-Müsavatın simasında bu siyasi cəbhə zatən siyasi cəhətdən bitdiyi üçün addımlar effektiv olmadı.
Fiaskoların ardınca Fransa Xankəndi-Şuşa yolunda ekoaktivistlərin dinc aksiyasına potensial imkan kimi baxmağa başlayıb. Bu mənada Fransanın Xankəndidə “humanitar böhran” şousu da növbəti həmlədir, lakin Paris də unudur ki, indi qarşısında Xocalı hadisələrini dünyaya “azərbaycanlıların ermənilərə divan tutması” kimi təqdim edə bildiyi dövrün Azərbaycanı deyil. Bu gün qalib, qüdrətli Azərbaycan və regionun gündəmini müəyyən edən İlham Əliyev tandemi var. Prezident İlham Əliyevin isə mövqeyi qətidir, dövlət başçımızın dekabrın 24-də Qərbi Azərbaycan İcmasının bir qrup ziyalısı ilə görüşdə bəyan etdiyi kimi, “Heç kim bizə təsir göstərə bilməz. Zənglər ola bilər, hansısa bəyanatlar ola bilər, onlara əhəmiyyət vermək lazım deyil. Sadəcə olaraq, siyasi nəzakət naminə biz bu zənglərə cavab veririk. Ancaq bu, bizim mövqeyimizi zərrə qədər dəyişməyəcək”.
Ermənilərə gəlincə, prosesi düzgün qiymətləndirməli, anlamalıyıq ki, nə Fransa, nə Avropa, nə Amerika, hətta Rusiya üçün belə “erməni” amilinin heç bir prinsipial mənəvi dəyəri yoxdur. Ermənilər bu güclər üçün regionda, sadəcə, alət, yaxud vasitədir".
Əli Orucov: “Fransa kimi vasitəçiyə heç yer yoxdur”
AMİP liderinin köməkçisi, siyasi ekspert Əli Orucov bu mövzuda çox aktual olan bir məsələyə toxundu: “Fransanın uzun illər ATƏT-in Minsk Qrupunun həmsədrlərindən biri kimi keçmiş Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsində ermənipərəst mövqeyini hər nə qədər gizlətməyə və pərdələməyə çalışsa da, biz bunu zaman-zaman görürdük. Məhz həm də Fransanın üzündən bu münaqişənin sülh yolu ilə həlli dalana dirəndi və nizamlama prosesi pozuldu. 44 günlük Vətən müharibəsində və sonrakı vaxtlarda Fransanın əsl siması üzə çıxdı. Maska yırtıldı. Makron sanki özünü Ermənistanın prezidenti, hətta separatçıların lideri kimi apardı. Təbii ki, bu mövqe Azərbaycan cəmiyyətində haqlı hiddətə səbəb oldu. Fransa hər vəchlə çalışır ki, regiona girsin. Rəsmi Paris yaxşı anlayır ki, Azərbaycanın strateji və geopolitik əhəmiyyəti necədir. Azərbaycan üçün də Qarabağ, ərazi məsələsi çox həssasdır və qırmızı xətt deməkdir. Üstəlik də indiki dönəmdə, Azərbaycanın dünya güclərinin rəqabət meydanına çevrildiyi və rəsmi Bakının çevik, hərəkətli xarici siyasəti Makronu rahat buraxmır. Təəssüflər olsun ki, Fransa Prezidenti balanslı və ədalətli mövqe ortaya qoymaqla və qarşılıqlı maraqlara hörmətlə regiona daxil olmağa deyil, şantaj, təzyiq, qeyri-məqbul vasitələrlə bunu gerçəkləşdirməyə çalışır. Bu siyasət isə bumeranq effekti verərək Fransanı daha da uzaqlaşdırır. Məncə, burada həm də aşırı xristian təəssübkeşliyi və türklərə qeyri-sağlam münasibət də var. Hansı ki, bu münasibət ermənilərin münasibətləri ilə üst-üstə düşür və əsrlərlə davam edir. Nə Fransa o gücdə deyil ki, metropol ölkə kimi istəklərini istədiyi ölkəyə, o cümlədən Azərbaycana diqtə etsin, nə də Azərbaycan bu üsullara baş əyərək, iradəsi sındırılacaq bir dövlət deyil. Xatırlayırsızsa, prezidentlərin Brüsseldə dekabrın 7-də nəzərdə tutulan və Makronun da iştirakına təkid edilən çoxformatlı görüşləri İlham Əliyevin qətiyyəti ilə baş tutmadı. Fransanın və Ermənistanın birgə destruktiv mövqeyi nəticəsində nizamlanma üzrə nəzərdə tutulan danışıqlar pozuldu. Fransa faktiki surətdə öz davranışları ilə Cənubi Qafqazda davamlı sülhə əngəl törətməklə, həm də bu regiona Moskvanın təsirini artırmasına geniş imkanlar yaradır.
Qarabağın erməni yaşayan hissəsində heç bir humanitar problemin olmadığını bilə-bilə yenə yalanlar uyduraraq Bakıya təzyiq vasitəsi ilə nəyisə əldə etmək hansısa güzəştlərə nail olmaq absurddur. Prezident dəfələrlə qeyd edib və bir daha 24 dekabrda açıq şəkildə bəyan etdi ki, Qarabağda yaşayan ermənilər Azərbaycan vətəndaşlarıdır və onların problemlərini heç kəslə müzakirə etmək fikri yoxdur. Çox doğru yanaşmadır. Azərbaycan öz vətəndaşlarına sahib çıxmaq gücündədir və hansısa bahənələrlə qurama iddialarla ölkəmizə daxil olmaq və öz maraqlarını təmin etmək cəhdləri yolverilməzdir. Azərbaycanın özü 80-dən çox ölkəyə humanitar yardım edib. İndi də etməkdədir.
Məncə, Ermənistanla Azərbaycan arasında da münasibətlərin normallaşdırılmasında vasitəçiyə ehtiyac yoxdur. Fransa kimi vasitəçiyə isə heç yer yoxdur. Vasitəçilərin fəaliyyətinin 30 ilini gördük. Birbaşa təmaslar və dialoq prosesi daha çox sürətləndirər. Yetər ki, ermənilər bu gerçəyi başa düşə bilsinlər"./“Yeni Müsavat”/
